Huzur,

Bugun yine ahiskali arkadaslarimla toplandik iftarda,ayni grup ama baskasinin evi.Ramazandan ,oructan,vazifelerimizden,herseyin merkezinde O'nun rizasi olmasindan bahsettik,kuranlar okuduk,annecafenin verdigi ramazan duasini okuduk...Bu sefer gecenkinden cok daha fazla huzunlendim,ama dua ederken,o guzel huzurlu ani iyce kazidim beynime,en son ne zaman boyle huzurlu oldugumu hatirlamaya calismadan hemde...O anki hislerimi ne benim anlatmaya,nede bence kimsenin anlamaya gucu yeter..

Dostlara veda,

Dun ahiskali arkadaslarima gittim iftara.Yolda giderken yollarla vedalastim,kac kere gittim bu yollardan,neler dusundum,neler dinledim diye tatli huzunlu keyif yaptim.Sonra arkadaslarimi dusundum,4 yillik dostuluguma ne cok ani ama ne cok guzel tatli ani olusturmusuz onu dusundum.Hic kirgin bir gunumuz bile olmadi,hic birbirmizi yanlis anlamadik.Cok mutlu,keyifle gittim,cok da keyifli bir aksam gecirdim.
Yine cocuklar buyuk bir patirdiyla bir o yana,bir bu yana suru halinde kosusturuyorlardi.Ayni burda bahsettigim gibi.Ramazanin guzelliginden,bereketinden,cocuklara nasil anlatmaliyiz ,nasil sabirli anneler olmayiliz falan diye hem dertlendik,hem dertlestik.

Simdi esyalarda gitti ya,acayip rahatladim,arkadaslari birak,yillardir alisveris yaptigim yerlerle bile vedalasasim var..Aksam cok keyifliydi,saat 11'e dogru kucaklasip,ayrildim.

Hayat hep boyle,

Okudugum bloglarda anneler cocugundan,cokca da cocuklarindan bahsediyor.Hayatlarinin ne zor oldugundan,nasil kosturmaca ve telas oldugundan,yardimsiz  nasil zorlandiklarindan.Ben hepsinide buyuk keyifle okuyorum,ve anca onlari okudugum zaman farkediyorum benimde iki cocuk buyuttugumu,hemde yanlizlarin yanlizi oldugumu,cogu gunun telas icinde oldugunu,alisverisin pisirmenin ,yemenin herseyi yiyememenin ayri dert oldugunu,gurbette zaten oldugumuzu ama yinede yazilanlar kadar zorluk cekmedigimi,yada yasadiklarim fazla bile olsa boyle hissetmedigimi.neden mi?Bilmiyorum..

Ramazanin 2. aksami

Belki,zorluk hayatimizin bir parcasi olarak buyuduk ondan,belki gorunmeyen el,O rahmet biz farketmesekte hep uzerimizde oldugundan,olduguna emin oldugumuzdan,ama sonucta mutlaka oyle olmasi gerektiginden!

Hayat su bos evimizde bile yine yanliz ama pek tatli,pek huzurlu.Bu gunun insani cok dusunuyor,cok kafa yoruyor.Herseye bir sebep mana ariyor.Bazen-aslinda keske herzaman- rahat olmak,hayat hep boyle demek,su yasadigim an hakkimda en hayirli olan sekli demek en guzeli!

Los Angelas yolculari..

Okudugum kitabin tavsiyesini yerine getiriyorum ve yaziyorum,defterime.Yazdikca daha net goruyor,yada boguldugum sIkIntilara disardan daha iyi bakiyorum.Hayat ne hizli geciyor,yazarken en cok onu farkediyorum.

Benim klasik haline gelen Ramazan yazilarim bu sene yok,cunku biz tasiniyoruz.Esimin okulu bittiginden,daha iyi bir pozisyon buldugundan Los Angelas'a tasiniyoruz.Esyalar paketlendi ve gitti,esim de gitti cuma sabahi.Biz cocuklarla evde Ramazan'a basladik.Mutfakta 2 kap+kacak,odalarda 2 parca kiyafet ve yer yatagindan olusan sakin halimizle Ramazan'i ne olursa olsun idrak etmek icin ugrasiyoruz.Ramazanin her haliyle mutluyuz ama.Kismet olursa biz de onumuzdeki cuma yolcuyuz,cuma iftarimizi LosAngelas ta acicaz.Sonrasinda yerlesme,alisma olucagindan bu Ramazan muhtemelen misafir agirlayamadigim bir Ramazan olarak gecicek.

Onun disinda ben bu persembeye kadar calismaya devam edicem.Kreste vedalasma zamani basladi,ogrenciler kartlar ve hediyeler getirmeye basladi.Bir suru is arkadasim nerdeyse hergun seni cok ozliycez diyor..Bende cok ozliycem,hem cocuklari hem arkadaslarimi.bu 6 aylik zaman diliminde,umuyorum cocuklara ilerde beni hatirladiklarinda yuzlerinde gulumse olusturucak anilar olusturmusumdur.Arkadaslarima da I'm from Turkey dediginde biri,bom bom bakmak yerine,benim de tanidigim caliskan iyi:) bir kiz vardi tanidigim diyebilirler..

Hayat bizim tahmin etigimizden daha hizli,ve aslinda dusundugumuzden daha az komplex!Sadece tevekkul etmeyi bilsek,hersey daha kolay gecicek.

Yeni yazilarima,bu sefer okyonus kokulari ekleyerek,yakinda yendien burdayiz:)

Freedom Writers

Filmi 2 sene once izlmistim,asil olayim iki hafta once kutuphaneden oyalanmak icin kitap ararken kitabi bulmamla basladi.Freedom Writers Diary 1996 da Los Angelasta  lisede bir ingilizce ogretmeninin ve ogrencilerinin hayatlarindaki degisimini anlatiyor.Gercek hayat hikayeleri!Inanmayi,azmetmeyi,guvenmeyi anlatiyor.Farkliligin aslinda olmadigini,farkliliklardan cok ne cok ortak acilarimiz,mutluluklarimiz,zevklerimiz oldugunu anlatiyor.

Kitabi kreste cocuklarin uyku vaktinde aglaya aglaya okuyorum,muhtemelen ogretmen olamamanin verdigi huznude icine katip,aslinda kitaba agliyorum diyorum.Acaba ogretmen olsaydim,Erin Gruwel gibi mi olurdum diye hayal kurmadan yapamiyorum.

Filmini izlemeyenler gec olmadan izlesin,kitabi okumayanlar benim gibi 32sini beklemesin.Gunluk yazmayanlar ise,yada benim gibi bir yazip bir birakanlar Ms Gruwell'in dedigi gibi,herkesin kendine ait bir  hikayesi oldugunu,bu hikayeyi anlatmanin ne denli onemli oldugunu-kendinize dahi olsa bile- ogrenip bir an evvel harekete gecsin.

Benim aslinda kendime bile anlatamadigim hikayelerim var,simdi yazarken bile urktugum,deselemeye korktugum!Erin Gruwell'in sarti hergun yazmak,defter ve kalemi yakinlarinizda bir yerde tutun,ilham gelince yazin diyor ogrencilerine!

Olur mu,olur...

Ihtiyac halinde,

Deme niçin bu böyle. Yerincedir o öyle. Bak sonunu seyreyle. Mevlâ görelim neyler.
Neylerse güzel eyler.
                                          İbrahim Hakkı Erzurumî