Isteyerek olmadi bizimki,hayatin sartlarindan oldu...
Ilkokul 5. sinifa giderken evden 20 dakika uzakliktaki caddenin
uzerindeki postaneye gidicem,cunku anadaolu sinavlari icin gerekli formu ve
parayi postaneye yatirmam gerek.Postaneye gittigimde cebimde uzu sure
kalmasindan dolayi kirismis formum var,postaci kabul etmiyor formu.Bu cok
kirismis, olmaz!Asla ogretmenime gidip yenisini isteyemem,istesem de mumkun mu
bilmiyorum bile.
Eve gidiyorum,utuyu ve utu masasini aciyorum,bir elbisenin
altina formu koyup utuleyip acmaya calisiyorum..Ise yariyor.Yeniden postaneye
gidiyor,harci yatiyorum.Sadece 10 yasindayim!Cebimde para,bu isleri kendi
basima yapiyorum.Annem ne kirisan kagidi bilir,ne de utuledigimi.
Orta ucuncu sinifta okuyorum,yeni ayakkabi almam
lazim.Yenikoy’den Besiktasa gidiyorum otobusle,kendi basima.Istanbulda yasayan
bilir mesafeyi.Annem calisiyor…Parayi veriyor,istersem pazarlik yapabilcegimi
soyluyor.Gidiyorum,yolun uzerindeki ilk magzadan ayagima olan garip bir
ayakkabi seciyorum,keske olsada simdi resmi koyabilsem... Fis almazsam ne olur diye
dilimin ucuyla soruyorum,soyluyor,tamam diyorum…
Her isimizi kendimiz yaparak buyuduk biz.Eskiden sikayetci miydim,uzuluyor muydum hatirlamiyorum,ama
simdi oyle memnunum ki.Hayatin sartlari bizi kendinden emin,her isini kendi
goren,baskalarinin hic bir sekilde yardimini beklemedigi gibi, olmayisini da
sorgulamayan insanlar yapti.Her birimiz kendi gurbetimizde aglanip sizlanmadan
buyuduk,cocuklarimizi buyuttuk.Her birimizin hayati motive kitaplarina ornek
olucak hikayelerle renklendi.
Simdi Adil’de-ilkokul 3. sinifta- okuldan kendi yuruyerek
geliyor,uyanip ac ise bizi beklemeden kendisine yiyecek birseyler
hazirlayabiliyor,hafta sonlari evi supurmeyi,copu atmayi,camasirlari katlamayi yadirgamadan,sorgulamadan yapiyor..
Bunca sessizligin ustune,Aysenin kozasinda su yaziyi
okuyunca geldi aklima bunlar…Nasil bir karakter lazim ise bize buyuyunce, bence
sartlar- adi ailemiz de oluyor- bizi oyle buyutuyor. Ayse'ye de yazdim, o yuzden
savasmadan kendimizle, oldugumuz halimizle barisip , kendimize ozel tarzimizla,sartlarimizla
buyutucez cocuklari..
4 comments:
Bana Amerikalardan örnek oldun, destek oldun...Ben hep pışpışlanarak büyütüldüm, liseye kadar ayakkabı bağlarımı bağlayan bir babam ,elinde süt bardağı ile peşimde dolaşan bir annem vardı...şimdi hayatın gerçekleri
hiç tanımadığım, yabancı bir film
gibi oynuyor ben neresindeyim hala bulamadım...çok güzel bir yazıydı,benim yaşam koçum gibisin
daha çok yazmanı istiyorum( hülya,
izleyiceler listeme ekleyemiyorum seni,o yüzden yeni yazılarına geç ulaşıyorum:)
Hosgeldin Ayse;
Yanda emaili ni yaz,mail adresine yeni yazilar gelsin sistemi calismiyor mu?
Yazmak boyle garip bisey..Ne zaman ihtiyac halindeysem yaziyorum galiba.Bende senin yazdiklarini cok begeniyorum,cok ilham aliyorum..
Mustafa kutulunun kitaplari gibi senin yazdiklarin bence..
ben kara cahilin tekim,meal sisteminden bile haberim yok..
ilk kez senin bloğun için deneyeceğim
Paylaşımlarınız çok başarılı, sitenizi ilgiyle takip ediyorum..
Çay Kazanı
Post a Comment