Calistigim lisede ogrenci ogretmen liskilerinden , calisanlarin
birbirleriyle olan iliskisindeki ozene ve profesyonellige hayret kismini hala
gecemedim. Gecenlerde esim,hayret etmeyi birakip artik benim de ogrendiklerimi hayata
gecirmem gerektigini soyluyordu.
Amerikan tarihi dersine giriyorum. Okula yeni ogrenmeye
hevesli ogrenciler gibi heycanla gidebilmenin sukrunu verebilmeyi tam manasiyla
becerebiliyormuyum emin degilim. Tarih hocasinin nasil oluyordu konunun
ortasinda elini kaldirip soru soran cocuga soz hakki vermek icin her seferinde yuzune
bir tebessum olusturabildigini hayretlerle izliyorum. Biyoloji ogretmeninin sinifin
ortasinda kendince guc savasina girdigini sanan 15 yasindaki ogrenciye, cevap
vermeyerek asil gucun susmakta oldugunu
ogretiyor olmasina sasirmaktan kendimi
alikoyamiyorum.
Butun bunlarin disinda aldigim dersler var birde. Ikinci
donem basladi bile masterda,bu 3. dersim. Farkliliga saygiyi ogrenerek
basladigimiz derslerde,simdilerde farkliligin ne oldugunuda bilmenin tadina
variyorum. Aslinda kendi kulturumu de egitim sistemini de disardan ilk defa
elestiresel profesyonel bir gozle gorebilmenin degisik ama acimsi tadina da.Sonra
kendimce ,kendime roller bicip dikiyorum.Ismimle mahfuz olan hayaller kurmaktan
geri duramiyorum.
Gecen donem bir derste,hakkinizda bilmedigimiz ilginc
birseyi sinifla paylasma oyunu vardi 5-10 dakikalik. Hakkimda soyliyecek hic
ilginc birsey bulamanin kasveti yedi bitirdi beni. Galiba ilginc biri degilim
diyerek,sozlerime basladim,ilginc olmayan bir kac sey mirildandim. Bu donemki
derse de hoca,herbiriniz cok kuvvetli hobileri olmasi lazim sozleriyle basladi.
School Counselor olmanin dugusal olarak cok agir bir yuku var dedi. Bazen
duyduklarinizin agirligindan cok yoruldugunuzda, evinize onu tasimamak icin
hobilerinize siginmaniz gerekicek dedi. Kendimizi tanitip, hobilerini saydi
sinif arkadaslarim. Yemek pisirmek diyenler buyuk ilgi gordu. Halbuki yemek
pisirmek bizde hobi degil gorev saydigimizdan onu soylemek icimden bile
gelmedi.Sira bana gelince blog yazdigimdan bahsettim. Ilk baslarda yanlizliktan
olmek uzere oldugumu hissetigim Utah’da 2006 yillarinda evde pisirdigim
yemekleri resimleyerek basladigimdan,sonrasinda yazmanin bana iyi geldiginden. Cocuklarim
buyudukce Amerika’da yasayip egitim sisteminin icinde olmaktan,cocuk buyuturken,calisirken
yasadigim kultur zenginliginden,kendimce
kesfettigim guzelliklerden , farkliliklardan
bahsettigimi de yazinca dersin profoseru cok heycanlandi. Bu yaptigin
cok basarli,gurur verici dedi. Master tezi olarak bile ilerletip
kullanabilcegimi soyleyince,arabayi son hiz surup sevincle eve geldim. Yine
yeniden bilmem kacinci defa Amerika’da su
koca okyonustaki kucucuk blogumu ve kendimi kesfedilmis hazine sanmanin
hazziyla gulumsedim durdum..
*Universtede de bu donem hocamiz,esiyle yasadigi ciflikten %100 organic yapip getirdigi receller ve sicak ev ekmegi. Her hafta derse yeni tatlar geliyor..
3 comments:
Ben biriktirip biriktirip okuyorum, her yazida kendimden birseyler buluyorum, bu blogu seviyorum:)
Gerçekten harikasınız... Maşallah.
Blogunuzu okurken duygularınızı hissedebiliyorum...
Bu sizin yazmaktan yana başarınız.
Allah sizi her konuda muvaffak eylesin...
Her gününüze hicret sevapları versin...
Yalnız değilsiniz...yüreği hülyalara dalan o kadar çok insan var ki... selametle♡
cok sey ogreniyorum cok..paylasımlarınız icin cok tesekkurler.
Post a Comment