Adil ve ben.Bir elmanin iki yarisi gibi degil,benden,bir elmadan kopmus parcasi ,ceyregi,kosesi gibiyiz.Hislerimiz,tepkilerimiz hep ayni cekirdekten geldigini belli ediyor.Benim butun zaaflarim,zayif yanlarim,guclu yanlarim hepsi o elmanin ceyreginde.Ceyrek haliyle ama.
Eskiden cokca dertlendigim bu durum icin simdilerde aslinda hepside benim sucum degil,bazi seyler gercekten genetik diye teselli ediyorum kendimi..
Benim oglum buyudukce bana benzedi.Yuzu,gozu,eli,boyu,saci da benziyor,ama en cok huylari benziyor.Ve o yuzden onu en iyi ben anliyorum.Hemde cok iyi,hem de cok kalpten anliyorum.O yuzden hic bir asiriligina kizamiyorum.
Sabahlari hava aydinlanmadan kalkip cizgi film izlemesi,seker asirmasi,sokagi cilginca cok sevmesi gibi seyler benim cocuklugumda oldugu gibi,baskalarinin cocuklugunda da olmustur,Adil'de oluyor..Herkesin isine burnumu soktugum,olaylar beni rahatsiz ediyorsa mudahale edemeden duramadigim gibi,Adil'de 7 yasindaki halini yasiyor..
Hani ben bazen surda yaziyorum,kiziyorum kendime.Ama Adil'e kizamiyorum..Adil'in yuzu hic gulmeyen,nesesiz ogretmeni 1.siniftayken Adil'in sinifta ogretmen gibi davrandigini,herkesin her isi dogru yapabiliyor mu diye etrafta dolandigindan sikayet etmisti.Ben o zaman "e tabi bende oyleyim"diyemiycegimden "that used to my problem too"diye soylemistim ogretmenine..Adil'i ben anlayabilirdim,ama herkes degil elbet...
Ismi gibi oglum,kendi boyuna bakmadan adalet ister her yerde,sanarki adaleti sagliycak kendisi.Saglayamadigi yerde,uzulur,hemen aglar..Aglar ve hemen uyur.Uyuyunca gecer sanar..
Adil benim elbette daha iyi bir versiyonum.Ama sebebi benim daha iyi bir anne olmam degil,-keske annemin yarisi kadar bile olabilsem-muhtemelen evimizin-yuvamizin mi demeliydim?- daha sicak bir atmosfer olmasi.Belki benim bu konuda daha talihli,sansli olmam..
Biliyorum oglum,seni en iyi ben bilmiyorum,ve artik bana benzedigin icin de hicmi hic uzulmuyorum...
Benim bu anlattiklarim senin guzelligini anlatmaya yetermi?Yetmez,sadece baslangic olur.Bu benim dogum gunu yazim olucakti,oldu da:)Iyki dogdum,dogdun..
6 comments:
ayyyy yi ki doğdun Hülya arkadaşım, nice nice nice güzel seneleriniz olsun birlikte, sağlıkla, huzurla ve muhabbetle..
Sevgili Mumine;
Cok tesekkur ederim.
Ben de Adilin doğum günü zannettim..ah bir bilsen bu durumdan ne kadar muzdaribim...şimdi yunusun rehberlik hocası ile konuşuyordum..
neden önce "ben" demiyor...neden önce "annem" "babam" ne istiyor diye düşüncelere dalıyor...neden ısrarcı olamıyor...Öğretmeni yüzüme baktı ve"siz hiç "önce ben"diyen birine benzemiyorsunuz"dedi...
Ben bu duruma üzülüyorum Hülya...
benim gibi olmasın istiyorum...
Oğlunla birlikte güzel anılarının
bol olduğu nice senelere..
bir kalip var,ve cocuklarin hepsini onun icine tepistirmek istiyorlar.
hepsi kuralina uyarsan iyi ve guzelsin,farkliysan kotu ve kaka.
birak kendi olsun yunus,herkes ben derken o annem desin.herkes israr ederken o belkide tevekkulun rahatligina varsin..
hic uzulme diycem,ama biz kendimizi oek sevemedigimizden olsa gerek,cocuklarda kendi zayifliklarimizi gorunce uzuluyoruz...onlar mukemmel olsun,bizim yasadigimiz acilari yasamasinlar falan..
halbuki degil,hayat boyle boyle buyuttu bizi de:)
Çok haklısın... bana benzemeyen bir çocuk olsun diye ısrarcı olduğumda çarpıla çarpıla çoğalan ben görüyorum yunusda...en iyisi ben kendimi sevmeyi öğreneyim...
Post a Comment