Türkiye'de büyüdüm,23 yaşımda geldim bu ülkeye.Geldiğimde de gençmişim,gençliğin deliliğiyle daha olgunmuşum gibi hissederdim.Çocuklarım olup,büyüyüp ve artık okula başladığında tam olarak kültürün içine girebildim sanırım.O arada çok derelerden çok sular aktı,ama hiç bir su ,çocuğun okula girmesi kadar ıslatmadı üstümü.
Hep ezberden,tek bir olan doğruculuktan gelen bir sistemde büyüdük-m.Çocuğumuzu da öyle büyütürüz ,eğitiriz sandık.Ben Adil anaokuluna başladığında ,şahane öğretmeninden çok şahane şeyler öğrendim ve hemen okuyup,öğrenip toparlamaya calistım kendimi.Seneler geçtikçe daha iyi düzelttim,uyum sağladım.Öğrendiklerimi gönüllü olarak birlikte çalistiğim Türk çocuklarına da öğretme de yöntem olarak kullandım,kullanmaya devam ediyorum.
Adil geçen hafta okuldan matematik dalında başarı ödülü aldı.Okulun prensiplerini anlatan bir sloganları oluyor.Bu slogana uygun haraket edenler dönem içinde ödüllendiriliyor.Çok basit,çok hızlı,çok tatmin edici bir şekilde.Abartmadan.büyütmeden.Bize hafta içi öğrenciniz ödül alicak şu saatler arası okulun toplantı salonunda diye not geliyor.Bütün veliler sandalyelere diziliyor,ogrencilerde yere halilara.
Her öğrenci özelliği ve başarısından dolayı ismiyle çağrılıyor.En iyi lider,en iyi arkadaş,en yardımsever,en cok caba gosteren,en cok ilerleme gosteren,en sorumlu,en matamatikçi,bilimci...Sırayla öğretmenleri ve müdürle tokalaşıyor,sertifikasını alıp yerine geçiyor.Bizimki de çok güzeldi,bir annenin hissettiği en güzel anlardan biri.
Adil'in gunes yuzlu ogretmeni
.Adil'in sevincten agzi yirtilicak annesi:)
Herkes aynı olsun istemiyorlar Adil'in okulunda.Herkes tek kalıba girsin de istenmiyor.Herkes olduğu,sevdiği şey de en güzeli olsun isteniyor.Bu eğitim sistemi onu öngörüyor.Şunlardan pekiyi alanlara ödül denmiyor mesela..Çalışkanlar ve tembeller kümesi yok matematikteki başarına göre.Notların sesli açıklanmıyor,yazılı sonuçlarını sen ve ailenden başka kimse bilemiyor.Özelini öğretmenin bir başka veliyle asla paylaşamıyor,bunu hukuk kuralları engelliyor.Herkes ve herşey aynı olmalı kaygıları yok.Hem de hiçbir alanda yok.Mesela kora yapılıyor,o gün için herkesin en güzel elbisesini giymesini istiyorlar sadece.Bir renk,model seçimi de yok!Baskı yok,stres yok,kısıtlama yok!Neysen O'sun var, aynisi olmamiz lazimcilik yok!Ama bunların hepsi,şansına iyi bir öğretmen ve okul düşerse var..Değilse...
