Hobi

Lise son sinifa giden ogrencimle konusuyorum. Universte basvuru zamanlari bitti, 4 yillik okula gitmiycegi kesinlesti.simdi neler yapmayi planliyorsun diyorum..Bilmiyorum diyor.. Calisiyormusun diyorum,gulumsuyor. Babamla bir kac kere insaata gittik calistim,cok zordu,belim agridi diyor....Bir yandan postadan gelmis,ne oldugunu anlamamis zarfini uzatiyor.Bu nedir diyor?Ulkude acil bir durum cikmasina karsi askere gidebilceklerin listenin tutuldugu form diyorum,adini adresini yazip yollamak lazim diye okuyup,anlatiyorum..Formu dolduruyoruz,zarfa koyuyorum, cuzdanimdan bir pul cikarip yapistiriyorum kosesine,endiselencek bisey yok diye ekliyorum.

Annesini soruyorum,sagligi nasil diyorum..daha iyi diyor,yuzume degil,uzaga bakiyor..Daha iyi diye sessizce soyluyor,zor duyuluyor sesi,sessizligi..Kendimi anlatiyorum,babami kanserden kaybettigimi,11 yasinda oldugumu pat diye paylasiveriyorum.Basini kaldirip ilk defa o zaman bakiyor yuzume.Uzuldum senin icin diyor..Babami hastaneye goturdugumu, aslinda bir suru vakit geciridigimi ama geciridigim vakitlerin anlamini anlamiycak kadar kucuk oldugumu soyluyorum.
Oturdugu yerden biraz daha omuzlarini diklestirerek dogruluyor,daha ilgilenerek dinliyor.Yasimin kucuklugu gostermek icin o arada yanimizdan gecen 6. sinif cocuklarini isaret ediyorum,iste bu kadardim diyorum..Artik ortak birseylerimiz olduguna ikna olup,daha yakin davraniyor,ses tonundan hemen anlasiyor..2 saat otobusle annesini hastaneye goturdugunu yaziyor..Hem okuyup hem calismak istedigini soyluyor.Sanki ondan daha umutsuzum,icimde hersey kirik dokuk.Ama profesyonel olabilmenin gururuyla plan yapalim diyorum,surdan basliyalim,sunlara bakalim diyorum..

Degil Turkiye'nin ucra kosesinde yasadiklarim,Los Angelas'in merkezinde..Masterdaki ilk hocam siki siki tembih etmisti,herkesi kurtamiycak bir counselor oldugunuzu unutmadan bu ise baslayin diye..Okulda duyduklarinizi eve tasimamak icin hobiler bulun demisti...Hangi hobi bu duyduklarimi unutturur bilemedim..