Turkiyedeyken canim sikildiginda,moralim bozuk oldugunda,yada birileriyle bozusmussam cep telfonumu kapatirdim,soyle 18 yasimdayken 3-4 gun telefonumu kapattigimi bilirim:)simdi guluyorum ama o zamanlar oyleydi,zehir gibi gelirdi gunler,bogazimdan bisey bile gecmezdi.Telefon hayatimin buyuk parcasiydi.1998'de ilk telefonumu ablam hediye etti,628 ericson marka koskocaman biseydi,yurttaki ilk telefondu,muzik sesleriyle oynardik oda arkadasimla,kikirdiya kikirdiya.Telefonu evde unuttugum gun felaket gecerdi,islerim aksardi 2000lerde...Telefonum ve sarjim cantamin ayrilmaz ikilisiydi..Nisanliyken mesajlari,tuslara basmadan yazacak kabiliyet kazanmistim..
Bugun dusundum,bu ulkede cep telefonumun sarji hic bitmiyor,telefonumu evde unutunca esime ulassam yetiyor,telefonum hic kapali kalmiyor.Gecenlerde ruyamda Turkiyedekilere bagiriyordum,olsem burda belki bir ay sonra haberiniz olur,hic mi insan aramaz diye soyleniyordum...Bahaneler hepimizde bir bavul dolusu...Hafta ici sabah 8'den 6'ya kadar isteyim,saat farkindan aramak imkansiz,cuma gunleri calismadigim zamanlarda sansima kimi bulursam,internetin basina gecip siradan ariyorum arkadaslarimi,ablamlari...cikarsa mesaj,cikmazsa icimden mesaj gonderiyorum..
Kimseye sitem ettigimden degil de,bu aralara canim sikildikca elim telefona gidiyor,isimleri bastan ariyorum,o Turkiye'de tatilde,o simdi iste,onunla aramizda saat farki var,onun yeni bebegi var diye tek tek geciyorum sonra,sonra..
8 comments:
hulyacigim,
benim yeni bebegim var ama beni telefon listesinde gordugunde gecmene grek yok, her zaman arayabilirsin arkadasim :)
telfonumun dakika sorunu da yok, ben de cok konusmadigim icin bool bol konusma hakkim var..
cep telefonu kullanmayali yillaaar oldu. arada alsam diyorum, mesajlasmayi ozluyorum, ama dedigin gibi, hic de elzem bir sey degil buralarda aslinda.
Bu amerikalıların kulaklarından hiç düşmüyor telefon .Kimle konuşurlar saatlerce.Orada ben de telefonla konuşmam lazım özeniyorum bunlar her an konuşucak ne konu buluyorlar diye::))telefonum vardı ama oğlumla konuşuyordum.belkide günümüzde telefonla konuşmakda bir ihtiyaç geliyor insana. arayıp sormasını severim dolayısiyle telefonuda seviyorum,köntür derdi olmasa dahada iyi olucak.sevgiler.
Hülya'cığım,bizim buralarda yaşlısından çocuğuna kadar herkesin elinde..Acaba cep telefonu olmadan önce ne yapıyorduk?? Yıllardır kullanmama rağmen halen alışamadım.)
(Telefonun açık olsa yarı dert,kapalı olsa ayrı dert..)
Bizim sana telefon açma gibi şansımız olmadığından buraya yazarız bizde..))Lütfen sıkma canını tatlım..Dönem dönem hepimizin başından geçiyor..))
Kocaman sevgiler..
Hulyacim, bende bebisliyim ama her zaman arayabilecegini soylememe gerek yok zaten :) bende ayni seyi yapiyorum arasira , ama genelde sonunda kimseyi arayamadan koyuyorum kenara...
Ha haa o kocaman Ericsonlari hatirladim da simdi :)) Benim kurtaricimdi. Nerede oldugumu merak eden aile bireylerine karsi. Sonra is sebebiyle uzaklara gittigimde ilkyardim kutusu, is yerindekilere kanunlari sormakta... Bugunlerde mi? Saat alarmi olarak epey ise yariyor :)
Merhabalar, ben telefonu fazla umursamayan biriyim..Cogu zaman yanimda gezdirmeyi unuturum.Calar duymam.Sarji biter ,kapanir aklima doldurmak gelmez..Esim ulasamayinca cep telefonundan kiziyor bana niye unutuyorsun bakmiyorsun vs diye..Eskiden ne yapiyorduk ki, sanki cep telefonuyla dogduk..
Bence hüzünlü bir mesaj olmuş.
Post a Comment