Alo dedim,alo dedi

Artik eskisi gibi korkmuyorum kirik doku yanlarimi konusmaya,ortaya cikarip konusmaya.En azindan simdilik,en azindan kendimle.Her kirik dokuklugun pesine,komik anilar nasil oluyor,nasil giriyor bilmiyorum ama geliyor aklima.

Mesela bugun,yine kendimce yok seylere uzulmus,yikanmis camasirlari katlarken,ha agladi ha agliycak haldeyken birden aklima Yenikoy geldi.Sonra yazlari gecirmek icin Nuray ablam Tokat'tan bize gelirdi,o gunler gecti aklimdan..Nuray ablam gun boyu disarda olup,eve gelince anneme sorardi,anne beni ariyan oldu mu diye?(Cep telefonlarimiz yok elbette o zamanlar)Arayan genelde olmazdi,oldugunda da ablam tekrar tekrar ne dedi diye sorardi.Halbuki denilen ayni sey,Nuran evde mi?ben su,gelince beni arasin falan..Ama ablam ikiser ucer saat arayla ne dedi arkadasim anne telefonda diye sormaya devam edince,annem artik ;telefon caldi,kaldirdim,alo dedim,alo dedi diye anlatmaya baslamisti:))













                       Annem,ablam/2012 Yenikoy



Icindeyken niye bilmem hep tuhaf/zor/bunaltici/siradan/gereksiz/ mis gibi gorunen gunler,gecip gidince oyle bir tatli geliyorki,hep onlarla avunuyoruz-um.Su kimselere komik bile gelmiycek tatli ani,benim gunumu kurtardi,evde cocuklar ve arkadaslari varken sebepsiz aglamalar yerine,sabah kizlarla evcilik oynayip,erkeklerin hapse attiklari oyuncak bez bebeklerini hapisten kurtarip,oglen parkta hoplayip,sonrasinda oglen yemegini yesinler diye cocuklari zorlamak yerine cikolatali sut ve sucuklu tost menusuyle senlenebildi...