1/10/2014

Hayatin sartlari..

Isteyerek olmadi bizimki,hayatin sartlarindan oldu...

Ilkokul 5. sinifa giderken evden 20 dakika uzakliktaki caddenin uzerindeki postaneye gidicem,cunku anadaolu sinavlari icin gerekli formu ve parayi postaneye yatirmam gerek.Postaneye gittigimde cebimde uzu sure kalmasindan dolayi kirismis formum var,postaci kabul etmiyor formu.Bu cok kirismis, olmaz!Asla ogretmenime gidip yenisini isteyemem,istesem de mumkun mu bilmiyorum bile.

Eve gidiyorum,utuyu ve utu masasini aciyorum,bir elbisenin altina formu koyup utuleyip acmaya calisiyorum..Ise yariyor.Yeniden postaneye gidiyor,harci yatiyorum.Sadece 10 yasindayim!Cebimde para,bu isleri kendi basima yapiyorum.Annem ne kirisan kagidi bilir,ne de utuledigimi.

Orta ucuncu sinifta okuyorum,yeni ayakkabi almam lazim.Yenikoy’den Besiktasa gidiyorum otobusle,kendi basima.Istanbulda yasayan bilir mesafeyi.Annem calisiyor…Parayi veriyor,istersem pazarlik yapabilcegimi soyluyor.Gidiyorum,yolun uzerindeki ilk magzadan ayagima olan garip bir ayakkabi seciyorum,keske olsada simdi resmi koyabilsem... Fis almazsam ne olur diye dilimin ucuyla soruyorum,soyluyor,tamam diyorum…

Her isimizi kendimiz yaparak buyuduk biz.Eskiden sikayetci miydim,uzuluyor muydum hatirlamiyorum,ama simdi oyle memnunum ki.Hayatin sartlari bizi kendinden emin,her isini kendi goren,baskalarinin hic bir sekilde yardimini beklemedigi gibi, olmayisini da sorgulamayan insanlar yapti.Her birimiz kendi gurbetimizde aglanip sizlanmadan buyuduk,cocuklarimizi buyuttuk.Her birimizin hayati motive kitaplarina ornek olucak hikayelerle renklendi.

Simdi Adil’de-ilkokul 3. sinifta- okuldan kendi yuruyerek geliyor,uyanip ac ise bizi beklemeden kendisine yiyecek birseyler hazirlayabiliyor,hafta sonlari evi supurmeyi,copu atmayi,camasirlari katlamayi yadirgamadan,sorgulamadan yapiyor..

Bunca sessizligin ustune,Aysenin kozasinda su yaziyi okuyunca geldi aklima bunlar…Nasil bir karakter lazim ise bize buyuyunce, bence sartlar- adi ailemiz de oluyor- bizi oyle buyutuyor. Ayse'ye de yazdim, o yuzden savasmadan kendimizle, oldugumuz halimizle barisip , kendimize ozel tarzimizla,sartlarimizla buyutucez cocuklari..



4 comments:

Ayşe'nin Kozası said...

Bana Amerikalardan örnek oldun, destek oldun...Ben hep pışpışlanarak büyütüldüm, liseye kadar ayakkabı bağlarımı bağlayan bir babam ,elinde süt bardağı ile peşimde dolaşan bir annem vardı...şimdi hayatın gerçekleri
hiç tanımadığım, yabancı bir film
gibi oynuyor ben neresindeyim hala bulamadım...çok güzel bir yazıydı,benim yaşam koçum gibisin
daha çok yazmanı istiyorum( hülya,
izleyiceler listeme ekleyemiyorum seni,o yüzden yeni yazılarına geç ulaşıyorum:)

Hulyalar said...

Hosgeldin Ayse;
Yanda emaili ni yaz,mail adresine yeni yazilar gelsin sistemi calismiyor mu?
Yazmak boyle garip bisey..Ne zaman ihtiyac halindeysem yaziyorum galiba.Bende senin yazdiklarini cok begeniyorum,cok ilham aliyorum..
Mustafa kutulunun kitaplari gibi senin yazdiklarin bence..

Ayşe'nin Kozası said...

ben kara cahilin tekim,meal sisteminden bile haberim yok..
ilk kez senin bloğun için deneyeceğim

seolara said...

Paylaşımlarınız çok başarılı, sitenizi ilgiyle takip ediyorum..
Çay Kazanı