Is basi

Turkiye gunlerini tamamliycam insallah,ama araya is girdi...
Ise basladim,eski bir kimyaci,eskimeyen anne ve yillanmis gurbetci olarak yine cocuklarla birlikte kalma dusuncesiyle prescholl denen -okul oncesi egitim yeri-,ise basladim..Bu seferki Adille calistigim gibi kucuk bir yer degil!Bir suru calisani ve ogrencisi olan buyuk bir yer.

Azra yanimda olsun,gozumun onunde olsun dusuncesiyle kariyer,kimya gibi sozcukleri hatirlamayip, 4 yas cocuklarina ogretmenlik yapamaya basladim.Baslayinca daha da iyi anladim ki,iyi yapmisim.Kucuk kizim-belki de annelerin gozunde buyumeyen kucuk cocuklari- oralarda kendi basina yapamaz!Ben bile yapamam.Hatta bence kimse yapmamali!

Eger sizde benim gibi gurbet ellerinde yasarsaniz,cocuklari teslim edicek guvenilir biri yok diye dertlenirseniz,kulturlerimiz ne denli farkli diye sizlaniyorsaniz,is ortamina yabanci biri olarak kendini kabul ettirmenin ne denli zaman alicagini dusunuyorsaniz,hayat fani 3 gunluk dunyayi uzmeden,uzulmeden gecireyim gayretiniz varsa,benim ne dedigimi anlayabilirsiniz..Ben de yazayim istedim ki,hem hissettiklerim unutulmasin,hem de benim gibi hisseden varsa yanliz olmadigini anlasin?

Hadi bakalim,Allah mubarek etsin!